aktualności

TAK SIĘ ZACZĘŁO

Postępująca pod koniec XIX wieku rozbudowa kędzierzyńskiego węzła kolejowego i jego zaplecza technicznego wpłynęła na szybki wzrost mieszkańców Kędzierzyna, a tym samym i dzieci w wieku szkolnym. Po wielu pertraktacjach z księciem von Hohenlohe – Oehringen właścicielem ziemskim, do którego należał także Kędzierzyn zawarty został w czerwcu 1901 roku akt kupna gruntu pod budowę szkoły w sąsiedztwie budowanego w pobliżu kościoła p.w. św. Mikołaja.

Pod koniec 1902 roku ruszyły roboty budowlane, prowadzone pod nadzorem mistrza budowlanego Johanna Golenia z Raszowej. W prace pomocnicze budowy szkoły aktywnie włączyli się mieszkańcy, którzy wspierali budowę także finansowo. 1904 roku nowo powstały budynek został przekazany władzom szkolnym.

TAK SIĘ DZIAŁO

W nowej szkole naukę po Świętach Wielkanocnych roku 1904 rozpoczęło 350 uczniów. W kolejnych latach każdy nowy rok szkolny rozpoczynał się po Wielkanocy. Do 1933 roku szkoła nosiła nazwę Katolicka Szkoła Podstawowa w Kędzierzynie. Jedynka była wtedy placówką siedmiostopniową, jednak okres nauczania trwał w niej osiem lat. Różnica ta wynikał z faktu, że nauczanie w klasie pierwszej trwało dwa lata.

Szkoła od początku swego istnienia była instytucją wielokulturową. W murach Jedynki uczyły się dzieci wyznania katolickiego i ewangelickiego. Niestety początek XX wieku nie sprzyjał integracji. Katolicy oraz ewangelicy mieli dwa osobne wejścia do szkoły. Osobno spędzali także czas podczas przerw, których pora była różna dla dzieci jednego jak i drugiego wyznania. Do końca lat 30-tych XX wieku lekcje rozpoczynały się od odmówienia modlitw. W późniejszym okresie odmawianie modlitwy przez uczniów było uzależnione od postawy religijnej nauczyciela prowadzącego. W tym czasie zamiast modlitw odmawiane były także skróty przypowieści lub wiersze.

Szkoła funkcjonowała także w trakcie II wojny światowej. Dopiero zbliżająca się w styczniu 1945 roku ofensywa Armii Czerwonej spowodowała, że władze powiatu kędzierzyńskiego zdecydowały o ewakuowaniu ludności z terenu Kędzierzyna. Zajęcia w szkole przerwano w połowie stycznia. Kędzierzyn zdobyty został przez Rosjan na przełomie stycznia i lutego 1945 roku. Budynek szkoły został wykorzystany jako szpital wojskowy dla żołnierzy radzieckich. W kwietniu tego roku władze radzieckie przekazały zdewastowany budynek administracji polskiej i przybyłej z Katowic grupie pedagogów, która miała zorganizować nauczanie już w polskiej szkole. 1 września 1945 roku uczniowie rozpoczęli rok szkolny w zupełnie nowej rzeczywistości.

Pierwszym powojennym kierownikiem szkoły został Józef Krupa. Do szkoły zapisanych zostało stu uczniów. Najistotniejszym zagadnieniem dydaktycznym w pierwszym okresie organizowania szkoły na nowo była nauka języka polskiego oraz zaznajomienie dzieci z kulturą polską. Szkoła organizowała także kursy języka polskiego dla dorosłych. Ponadto w Jedynce prowadzono kursy dokształcające w zakresie szkoły podstawowej oraz kursy dla osób dorosłych, które nie potrafiły czytać i pisać. Był to trudny czas zarówno dla uczniów jak i pedagogów. Wpłynęło na to rozbicie rodzin podczas zawieruchy wojennej, osierocenie dzieci, które niejednokrotnie w wieku 9-14 lat były jedynymi opiekunami dla swojego młodszego rodzeństwa, konieczność posyłania starszych dzieci do pracy zarobkowej, aby móc utrzymać rodzinę. Dochodził do tego problem integracji. W Kędzierzynie mieszkali obok siebie Niemcy, Ślązacy i Polacy. Starano się zwalczać zjawiska nieufności, a czasem nawet wrogości dzieci z poszczególnych grup regionalnych. Pracowano nad zacieśnieniem więzi między młodzieżą miejscową a napływową. Dużą rolę w integrowaniu społeczności szkolnej Jedynki odegrały wycieczki szkolne. Zwłaszcza te kilkudniowe do Trójmiasta, Krakowa, Zakopanego, w Pieniny, w Bieszczady czy w Kotlinę Kłodzką.

Szkoła od początku swej powojennej działalności starała się przyjść z pomocą dzieciom, które na skutek działań wojennych były wyniszczone fizycznie i psychicznie, niedożywione. Nękały je choroby, głównie dur brzuszny, błonica, czerwonka. Mimo okrojonych możliwości Jedynka wydała poważne kwoty na zakup mleka w proszku, tranu, mąki, tłuszczu oraz zakup odzieży i obuwia. Dzieci były w szkole dożywiane i leczone. Nauczyciele okazywali swym podopiecznym wiele troski i zrozumienia. Starali się chociaż częściowo przywrócić im utracone dzieciństwo.

Równolegle z pracą szkoły rozpoczęła swoją działalność także biblioteka szkolna. Pierwsze książki zarejestrowane zostały przez bibliotekarkę, panią Emilię Mianowską, pod datą 23 lipca 1945.

Od pierwszych miesięcy istnienia szkoły po wojnie, aż po dziś dzień działał i działa w niej Związek Harcerstwa Polskiego. Harcerze angażowali się w rozwój życia społecznego na terenie szkoły, w realizację prac społecznych na rzecz szkoły oraz w obchody ważnych dla szkoły uroczystości.

W 1945 roku powstał także Chór Szkolny. W latach swojej świetności, tj. 1959-1965 chór liczył 103 członków. Uświetniał każde szkolne święta i zdobywał poczesne miejsca w konkursach piosenki.

W 1951 roku otwarto świetlicę szkolną w drugim budynku szkolnym przy ulicy Grunwaldzkiej 36. Świetlica zapewniała opiekę po lekcjach około 80 uczniom. Stanowiła ważne ogniwo pracy dydaktyczno-wychowawczej.

TAK JEST TERAZ

W każdy poniedziałek rano otwieramy drzwi naszej szkoły, aby powitać dzieci w nowym tygodniu nauki i zabawy. Nasza szkoła, której rozmiary są niewielkie, jest najlepszym miejscem, w którym każde dziecko może się spokojnie rozwijać. Tworzymy zróżnicowaną kulturowo społeczność ludzi otwartych, życzliwych i ciekawych świata. Nasza placówka jest silna tradycją. A jednocześnie nowoczesna. Edukację na wysokim poziomie zapewniają nauczyciele z wieloletnim doświadczeniem w pracy z dziećmi. Zapewniamy uczniom solidne podstawy, na których będą mogli dalej budować. Atmosfera szkoły sprzyja rozwijaniu bliskich relacji. Znamy tutaj imię każdej osoby. Nikt w Jedynce nie jest anonimowy.

Od pierwszej klasy dzieci uczą się języka angielskiego, a w klasie siódmej dochodzi dodatkowy język obcy – język niemiecki. Ponadto umożliwiamy naukę języka niemieckiego jako języka mniejszości – na ten język można zapisać dziecko już od klasy pierwszej.

Stawiamy na harmonijny rozwój naszych uczniów, dlatego oferujemy szeroką pomoc psychologiczno-pedagogiczną. Dzieci mogą skorzystać z pomocy szkolnego psychologa, pedagoga, pedagoga specjalnego oraz logopedy. Większość naszych nauczycieli przygotowana jest do pracy z uczniami o szczególnych potrzebach edukacyjnych. W szkole pełni też swoją funkcję Rzecznik Praw Ucznia.

Szkoła to także różnego typu projekty edukacyjne, innowacje, konkursy oraz wycieczki. Stawiamy na uczenie aktywne, na uczenie przez działanie. Nasi uczniowie odnoszą sukcesy zarówno w konkursach przedmiotowych jak i zawodach sportowych. Sukcesy uczniów to wynik pracy naszych nauczycieli, którzy są bardzo zaangażowania w swoją pracę.

Na dzieci czeka świetlica szkolna, która działa od godziny 6.30 do 16.00 – tutaj w miłej i bezpiecznej atmosferze dzieci spędzają czas przed i po lekcjach.

W szkole działa własna kuchnia. Panie kucharki przygotowują pyszne i zdrowe posiłki.

Nasza szkolna biblioteka oferuje szereg nowości czytelniczych. Każde dziecko znajdzie tam coś ciekawego do czytania. Tradycją stało się, że po pierwszym półroczu każdy pierwszoklasista jest uroczyście pasowany na CZYTELNIKA.

W Jedynce prężnie działa Samorząd Uczniowski oraz szkolny wolontariat. Nasi uczniowie chętnie pracują na rzecz szkoły , a także osób potrzebujących.

W JEDYNCE każde dziecko odnajdzie swoje miejsce!